Hoe portfolio is uw carrière?

Laatst probeerde een potentiële CFO–Centrum kandidaat ons kennismakingsgesprek kernachtig samen te vatten met de retorische vraag: ”Dus, wat is de zin van het beroepsleven?” Het resultaat van een boeiende gedachtewisseling over het bekende begrip portfolio-lifestyle.

Een kleine dertig jaar geleden lanceerde Charles Handy in zijn boek The Age of Unreason voor het eerst dit begrip. Simpel gezegd: Je bent niet wat je ‘doet’, maar wie je ‘bent’. Elk mens heeft een uniek portfolio met een bonte verzameling aan activiteiten. Zowel zakelijk als privé, betaalde en onbetaalde activiteiten, vol passies en onvermijdelijke plichten.

In 1989 schreef Charles Handy dat we door de razendsnelle maatschappelijke ontwikkelingen er niet aan zullen ontkomen, om allemaal een portfolio-lifestyle te ontwikkelen. De baan voor het leven, de partner voor het leven, de kennis voor het leven, het heeft voortaan allemaal een beperkte houdbaarheid.

Trendwatcher
De interessante vraag van 2017 ligt voor de hand. Heeft Charles Handy het goed gezien? Waarschijnlijk leven velen al een onbewust portfolio leven. Van drie banen, twee relaties, een onverwacht hardnekkige burn out en minimaal twee nieuw ontdekte passies. Toch blijft het merendeel van de werkenden zich presenteren als office manager, landmeter of mondhygiëniste. Terwijl dit label allang niet meer de lading dekt.

Charles Handy was dus een goede trendwatcher. Hij begreep de nieuwe tijdgeest van permanente verandering en steeds minder zekerheden. Vergeet vooral niet, dat in 1989 nog krampachtig geprobeerd werd de maakbare samenleving overeind te houden. Beleidsmakers waren er nog heilig van overtuigd dat ze ‘alles’ konden plannen en in goede banen leiden.

Experience Permanente
Misschien speelde de crisis een rol, maar langzaam maar zeker ontstond er een groep van mensen, die verandering toejuichten. Aanvankelijk waren het de avonturiers en de flierefluiters, maar gaandeweg groeide het aantal werkenden die heel bewust voor permanente verandering kozen. Sterker nog, bij steeds meer mensen krijgt het portfolio-denken de overhand. Zij kiezen bewust voor meerdere opdrachtgevers tegelijk. Naast de verlangde variatie biedt zo’n situatie ook een prachtige kans te ontdekken waar je expertise nou echt ligt. Kortom, de education permanente krijgt er een dimensie bij: de experience permanente. Waarschijnlijk het beste voorbehoedsmiddel tegen sleur en afstomping.

Meer afwisseling, meer vrijheid
Wat blijkt? Enthousiaste portfolio werkers krijgen meer opdrachten, hebben meer afwisseling, en behouden toch meer controle over het indelen van hun werk. Of moeten we spreken van hun vrijheid? Kortom velen ontdekken een enorme verbetering van de kwaliteit van het werk  en leven. De CFO’s van het The CFO Centre zijn daarvan een goed voorbeeld. Zij werken allen met een portfolio aan opdrachtgevers en dat bevalt hen prima.

Terug naar het begin van deze blog. De vraag: Wat is de zin van het beroepsleven? Mijn gesprekspartner leek me geen geboren filosoof. Daarom stelde ik hem voor de zaken gewoon nuchter aan te pakken. Stel je de vraag, hoe portfolio is je leven? Dat is diepgaand genoeg en leidt vaak tot een breder portfolio.

Coen van der Kley
Mei 2017